Rim-Sin I, Rimsin I (1822-1763 p.n.e. - chronologia średnia) - król
Larsy
, syn
Kudur-Mabuka
, brat i następca
Warad-Sina
. Rozszerzył królestwo Larsy na całą południową
Babilonię
, odbijając w pierwszej połowie swego panowania z rąk Babilończyków m.in.
Isin
i
Uruk
. Do klęski w 1763 r. p.n.e. główny przeciwnik
Hammurabiego
w walce o hegemonię w Babilonii.
Pierwsze lata panowania
Przez pierwsze kilka lat panowania w jego imieniu władzę sprawował jego ojciec
Kudur-Mabuk
, przywódca amoryckiego plemienia
Emutbal
(Jautbal) z zachodniej części
Elamu
, który po walkach z miastami
Isin
i
Kazallum
oraz po odsunięciu od władzy dynastii amoryckiej przejął władzę nad Larsa. Na tronie posadził dwóch swoich synów Rim-Sina i
Warad-Sina
, którzy zgodnie z tradycją dynastyczną sumeryjsko-akadyjską przyjęli imiona związane z kultem boga księżyca
Sina
.
Władzę Rim-Sin przejął po śmierci ojca. Jego wrogami były królestwa
Uruk
i
Isin
, z którymi rywalizował o kontrolę nad szlakami handlowymi i systemem irygacyjnym dolnego biegu
Eufratu
, co miało kluczowe znaczenie dla politycznej i ekonomicznej kontroli środkowego i południowego
Babilonu
.
Tabliczka fundacyjna świątyni bogini Nanaji w
Larsie
z inskrypcją
Kudur-Mabuka
i Rim-Sina I (ok. 1820 r. p.n.e.); zbiory
Luwru
(AO 4412)
Okres podbojów
W
1808 roku p.n.e.
Rim-Sin I pokonał koalicję miast
Isin
,
Uruk
,
Rapiqum
i
Babilonu
. W roku
1802 p.n.e.
podbił terytorium
Uruk
i
Kisurrę
, dzięki czemu przejął kontrolę nad południową Babilonią oraz zdobył miasto
Der
, ustanawiając je wschodnią granicą swojego królestwa. Po tych sukcesach Rim-Sin I skierował swoje wojska na państwo
Isin
, które ostatecznie zdobył w
1793 roku p.n.e.
Zwycięstwo to uczyniło z niego jednego z głównych pretendentów do objęcia pozycji hegemona w całym regionie. Wymienia go słynny list pochodzący z archiwum w
Mari
:
"Nie ma króla, który by sam jeden był najsilniejszy. Dziesięciu lub piętnastu królów idzie za
Hammurabim
, panem
Babilonu
. Tyle samo idzie za Rim-Sinem, panem
Larsy
, tyle samo za
Ibal-pi-Elem
z
Esznunny
, tyle samo za
Amut-pi-Elem
z
Qatny
, a dwudziestu idzie za
Jarim-Limem
z
Jamhadu
"[1]
Po zawiązaniu sprzymierza
Babilonu
z państwami
Esznunna
i
Mari
wybuchły nowe walki, w wyniku których
Babilon
zajął
Isin
i
Uruk
, a w
1764 roku p.n.e.
rozbił sprzymierzone wojska Larsy –
Elamu
,
Eszunny
i
Gutejczyków
. Po pokonaniu wojsk Rim-Sina jego dalsze losy są nieznane. Jego imię przetrwało jednakże w świadomości mieszkańców i po czterdziestu latach niewoli babilońskiej pierwszy władca Kraju Nadmorskiego panujący w latach
1678–1674 p.n.e.
przyjął imię Rim-Sin II.
Polityka wewnętrzna
Rim-Sin był kontynuatorem systemu gospodarczego istniejącego jeszcze w czasach III dynastii z Ur, rozwijając państwowy sektor gospodarczy, podporządkowując go władzy królewskiej i jej administracji i minimalizując znaczenie majątków prywatnych powstałych na przełomie XX i XIX wieku p.n.e. Z rozwiązań tych korzystał późniejszy władca Hammurabi.
Przypisy
- ↑ Marek Stępień, Kodeks ..., s. 22
Bibliografia
- P.Iwaszkiewicz, W. Łoś, M. Stępień Władcy i wodzowie starożytności , wyd. Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne,
Warszawa
1998
- Marek Stępień, Kodeks Hammurabiego, Wydawnictwo ALFA, Warszawa 2000, s. 158-159.